Een verhaal van Manja Herrebrugh en Marloes van Pareren

Met dertig graden buiten, of een flinke regenbui, denk je er misschien niet meteen aan. Maar als je plannen hebt om in de winter of het vroege voorjaar wat frisse berglucht op te gaan opsnuiven en zou willen genieten van wit besneeuwde landschappen, zóu je dat in de Franse Alpen kunnen doen. Klinkt goed? Lees in dat geval zeker verder. Want ik ga vertellen hoe Marloes en ik het hadden daar. 

We overnachtten in twee parken van Huttopia: Bourg-Saint-Maurice en Bozel en Vanoise, gelegen op twee uur rijden van Lyon. We gingen niet alleen maar skiën, maar genoten juist van de diversiteit die de gebieden voor ons in petto hadden.

Mok Huttopia met op de achtergrond houten hutten
Welkom bij Huttopia

Huttopia Bourg-Saint-Maurice

Als Marloes en ik neerstrijken in de eerste Huttopia hut waar we mogen overnachten de komende tijd, zijn we daar wel aan toe. Vanwege omstandigheden waren er extra files richting de Alpen, en hebben we veel langer over de reis gedaan dan in eerste instantie gepland was. Maar we zijn er: in park Bourg-Saint-Maurice, op 800 meter hoogte. We merken dat er veel sneeuw ligt, maar het is te donker om de omgeving goed te inspecteren. 

In de hut staat een lief welkomstpakketje klaar: brood op het aanrecht, kaas in de koelkast. Ook nemen we de planning door voor de komende dagen. Wat gaan we allemaal doen? Toch proberen we het kort te houden: we zijn toe aan wat slaap. Morgen willen we fris en fruitig de dag kunnen beginnen!

Winters wit

En ja hoor: als we de volgende dag de gordijnen open doen zien we dat we op een prachtig Huttopia park in het hart van de Savoie zitten. Het is winters wit. Hier gaan we ons wel vermaken. Zoals dat gaat met een wintersportvakantie: we regelen de skibenodigdheden, de passen en zitten na een tijdje in de funiculair omhoog. Die vertrekt vanaf het dorp Bourg-Saint-Maurice (ook wel ‘hoofdstad van de Haute-Tarentaise’ genoemd) en komt uit in één van de vier ‘high altitude sites’: Arc 1600. De sneeuw is perfect en we genieten van de eerste meters op de ski’s door de sneeuw. 

Onze skiverhalen, inclusief bezoekjes aan Arc 1800 en Arc 1950 The Village en Arc 2000, kun je het beste op Snowrepublic.nl lezen. In die verhalen geven we je alle tips en tricks en kun je zien hoe we ons op de pistes vermaakt hebben. Ik zal jullie in deze reportage vooral informeren over alle andere toffe avonturen die we hebben beleefd. En dat begon met een heerlijk ontbijtje, nog voordat we ook maar één ski gezien hadden..

Toch een paar ski-foto’s!

Goed toeven in de Huttopia hut

Ook in de Huttopia Hut hebben we het goed voor elkaar. De sneeuw lijkt alleen langzaam te verdwijnen. Wat nu? Er staat nog een sneeuwschoenwandeling op het programma. En laat dat nou net iets zijn waar een pak sneeuw voor nodig is! Als de sneeuw echt verdwijnt, kunnen we overigens ook voor een wat rustiger verblijf gaan: er zijn in Bourg-Saint-Maurice bijvoorbeeld mogelijkheden voor yoga lessen en je kunt tot rust komen in één van de twee spa’s.

Dikke sneeuw

Maar… op de sneeuwschoenwandeling dag hebben we geluk: het sneeuwt als een malle. Witte poeder it is! Oooh zo fijn! Als Antoine, onze gids voor vandaag, ons op komt halen op de camping ben ik heel blij dat ik niet zelf hoef te rijden. Door de enorme sneeuwval moet hij soms handig ‘met de handrem’ slippen om niet stil te komen staan of naar beneden te glijden. Op weg naar het startpunt van onze wandeling helpt hij nog een groepje meiden die weggeglibberd zijn met hun auto. Wij komen gelukkig veilig aan op bestemming. 

Het blijft maar sneeuwen en sneeuwen. Dikke vlokken dwarrelen naar beneden. Als ik een foto wil maken moet ik snel zijn, anders wordt mijn camera veel te nat. Maar wat levert dit sprookjesachtige plaatjes op. Dennenbomen met hangende takken omdat er een dikke laag poeder op ze geland is. Nieuwe voetstappen maken in dikke, krakerige poedersneeuw. Dierensporen zoeken om te ontdekken wat hier leeft… Wat een feest!

Sneeuwschoenwandelen

Sneeuwschoenwandelen: wat is het ook alweer? In principe is het niet meer of minder dan wandelen met een soort tennisrackets onder je waterdichte wandelschoenen. Die zorgen ervoor dat je niet wegzakt in de diepe sneeuw en ook niet uitglijdt op gladde stukken. Je kunt ze vastklikken op vlakke, niet-zo-erg besneeuwde stukken – of voor vervoer – maar meestal zitten zoals een klapschaats. Je wandelt met stokken en af en toe moet je met zo’n stok even de plaksneeuw onder je schoen vandaan tikken, of checken of je op een bepaald stukje je voet wel neer kunt zetten. 

Je kunt met sneeuwschoenen op kleine paadjes wandelen waar een fiets, auto of andere wintersporter niet komt. Zelfs een langlaufer kan de hobbelige minipaadjes niet trotseren. Hoe fijn is het om op dit soort rustige stukken even pauze te houden en te luisteren naar de oorverdovende stilte? En te kijken naar de glinsterende sneeuwkristallen die naar beneden dwarrelen? 

Laagjes en informatieve pauzes

We krijgen onderweg een heerlijk kopje thee en stuk brood. Hoewel de omgeving koud is, heb ik het allebehalve dat. Het is hard werken door de dikke sneeuw. De wereld lijkt wel zwart/wit. Op onze outdoorkleding na dan. Dat zijn trouwens allemaal laagjes. Nu doen we onze regenjassen niet uit (vanwege die mooie dikke vlokken), maar mijn muts is al van mijn hoofd verdwenen, de ritsjes in mijn jas en broek staan open en ik heb mijn trui onder mijn jas uitgevist. Het is echt aan te raden die laagjes-methode te gebruiken voor deze sport. 

Soms wil je bij een pauzeplek wel even een trui aan, en dan is het wel zo fijn om hem mee te hebben. We leren tijdens die pauzes over de omgeving en hoe daarmee wordt omgegaan. Er zijn bijvoorbeeld veel zwarte korhoenen te vinden: het enige gebied waar het aantal groeit. Ook komen er baardgieren voor – een soort die bijna uitgestorven is. We leren bovendien dat maar drie procent van het water dat Arc 2000 binnenkomt, gebruikt wordt voor nepsneeuw en dat je in de zomer op de wandelschoenen kunt kiezen uit maar liefst 149 gemarkeerde paden. Lees hier verder.

Geef een reactie